उसवण मनाची
आत काही तरी तुटलं होतं.... १० डिसेंबर २०२० पहाट ३:३० ----------------------------------------------------- ड्रेसची "शिलाई" उसवायला घेतली.... पहिला टाका.... अतिशय घट्ट होता.... "लॉक्ड" होता. हो, तो तसा मुद्दामच असतो... "उसवण" होऊ नाही म्हणून. तो सेफ्टी पिनच्या टोकाने काढला. सेफ्टी पिनचं टोक "व्हिलन" वाटत होतं... दोऱ्याचं टोक निघालं.... मग, जसजसा दोन्ही बाजूने दोरा ओढत गेले, मन ही उसवत गेलं त्या बरोबर. खरं सांगू....! डोक्यात उद्रेक करणाऱ्या पाऱ्यासारख्या सुळसुळ विचारांना एकत्र आणून शब्दांत "शिवणं" महाकठीण काम असतं. शब्दं- तुकडे न सापडून चिडचिड होते, विचारांची लय अस्तव्यस्त होते... अंतरीच्या भावना एका ठिकाणाहून दुसऱ्या ठिकाणी मनाला फेकत असतात.... थोडक्यात, ड्रेस उसवणं सोपं असेल ही पण, मनाचं "उसवणं" अवघड असतं. .... चिमटीत आलेला दोरा ओढत होते.... दोरा तुटत होता.... आणी, आत काही तरी तुटत होतं. "......मन गुंतायला वेळ लागत नाही" असं म्हणतात. "पाराच" तो ..... सुटला होता....... पण, वेळ लागतो गुंतलेल्या मनाला आवरा...